To investigate the effects of water deficit stress and Bio and non-Bio fertilizers on Thymus Vulgaris, a split plot experiment was conducted based on randomized complete block design with three replications in 2017 in Asgarya agricultural field in Yazd. The treatments included water tension: W1=7 (control), W2=12 and W3=17 days irrigation intervals as the main factor and Bio and non - Bio fertilizers at five levels including B1= control (without fertilizer), B2= endo mycorrhiza (Glomus), B3= Azospirillum bacteria, B4= Pseudomonas bacteria and B5= chemical fertilizer (NPK) a sub – factors. Results showed that the highest flowering branches yield, a, b, and total chlorophylls and nitrogen and phosphorus elements were observed in 17 days of irrigation (W3). 12 days of irrigation treatment (W2) showed the highest potassium element rate. The highest a, b and chlorophylls and nitrogen were observed in Azospirillum treatment (B3). The highest total chlorophyll, phosphorus element, carotenoids and flavonoids were observed in Pseudomonas treatment (B4); the highest potassium element rate were obtained in mycorrhiza treatment (B2); the highest flowering branches yield were observed in NPK treatment (B5) and control (B1) treatment resulted in the highest anthocyanin

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف مدیریت عفونت های حاصل از اسنیتوباکتر بومانی مقاوم به ترکیبات ضدمیکروبی، معضل بزرگی برای فعالان حوزه سلامت می باشد. با توجه به این که امروزه استفاده از باکتری های شکارگر مانند بدلوویبریو به عنوان بهترین چاره برای درمان عفونت های ایجاد شده توسط باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک است، در این پژوهش، تأثیر بدلوویبریو بومی جداسازی شده بر اسنیتو باکتر بومانی، به عنوان عامل کنترل زیستی، بررسی شد. مواد و روش ها برای بررسی تأثیر بدلوویبریوی بومی جداسازی شده بر اسنیتوباکتر بومانی (ATCC 19606) از روش کشت دو لایه آگار و بررسی ایجاد پلاک، بررسی تغییرات چگالی نوری و تغییرات در واحد تشکیل دهنده کلونی نمونه حاوی اسنیتوباکتر بومانی به تنهایی و نمونه حاویاسنیتوباکتر بومانی به همراه بدلویبریو در ساعت های 0، 24 و 48 و آزمون تعیین درصد کشندگی بدلوویبریو برای اسنیتوباکتر بومانی استفاده شد. یافته ها نتایج حاکی از ایجاد پلاک های شفاف در کشت دو لایه آگار، کاهش 0/7 چگالی نوری در کشت همراه، کاهش در واحد تشکیل دهنده کلونی اسنیتوباکتر بومانیدر کشت همراه در مقایسه با نمونه شاهد و 83 درصد کشندگی بدلوویبریو برای این باکتری می باشد. نتیجه گیری بدلوویبریو توانایی استفاده از اسنیتوباکتر بومانی به عنوان طعمه را دارد و باعث کاهش جمعیت این باکتری می شود؛ از این رو استفاده از بدلوویبریو برای مبارزه با اسنیتوباکتر بومانی مقاوم به آنتی بیوتیک و کنترل زیستی آن پیشنهاد می شود.

در تحقیق حاضر، برای کنترل عوامل بازدارنده در پالایشگاه زیستی، مغز باگاس ابتدا تحت تأثیر هیدرولیز اسیدی رقیق با شرایط %8 اسید سولفوریک، 90 دقیقه و در دمای 120 درجه سانتی گراد پیش تیمار گردید. سپس، با استفاده از روشهای سم زدائی اورلایمینگ، کربن فعال و تلفیق روشهای مذکور نسبت به حذف عوامل بازدارنده از هیدرولیزات بدست آمده از پیش تیمار فوق اقدام شد. در روش اورلایمینگ از هیدروکسید کلسیم و اسید سولفوریک، در روش کربن فعال از کربن فعال در سه سطح (5/0، 5/1 و %5/2) و در روش تلفیقی از ترکیب مواد در دو روش قبلی استفاده شد. پس از تیمار اسیدی و هر کدام از روشهای سم زدائی میزان بازده قندهای احیا شده و نیز مقادیر عوامل بازدارنده فورفورال و هیدروکسی متیل فورفورال موجود در هیدرولیزات، بعنوان دو شاخص مهم، اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که اعمال روشهای فوق بر روی هیدرولیزات باعث افزایش بازده قندهای احیا شده می شود بطوریکه بیشترین بازده قند (بیشتر از %32) پس از روش مستقل اورلایمینگ حاصل شد. بعلاوه، در اعمال روشهای مستقل کربن فعال و تلفیقی (اورلایمینگ و کربن فعال) میزان بهینه مصرف کربن فعال به ترتیب %5/2 و 5/1 می باشد. بررسی عوامل بازدارنده در هیدرولیزات نشان داد که فورفورال و هیدروکسی متیل فورفورال حداکثر جذب خود را در طول موجهای 276 و 282 نانومتر دارند. همچنین، روش تلفیقی اورلایمینگ با %5/2 کربن فعال به عنوان بهترین روش توانست تا %100 عوامل بازدارنده را حذف نماید. از طرفی روش مستقل اورلایمینگ با حذف بیش از %90 عوامل عوامل بازدارنده، از بیشترین بازده قند نیز برخوردار است. لذا، با در نظر گرفتن توأمان میزان بازده قند و حذف عوامل بازدارنده، می توان دو گزینه مستقل اورلایمینگ و تلفیقی اورلیمینگ با %5/2 کربن فعال را برای تولید محصولات زیست پایه نظیر بیواتانول، زایلیتول و. . . از مغز باگاس پیشنهاد داد.

از آنتی بیوتیک های نشان دار، در پزشکی هسته ای می توان برای تشخیص و ردیابی عفونت استفاده کرد. آنتی بیوتیک ها به دلیل تمایل به ترکیب شدن با باکتری ها، ترکیبات اختصاصی برای ردیابی عفونت هستند. سیپروفلوکساسین، آنتی بیوتیک کینولونی با طیف گسترده است که به آنزیم DNA ژیراز باکتری وصل شده و از سنتز DNA در آن جلوگیری می کند. این مقاله به نشان دارسازی سیپروفلوکساسین با مرسوم ترین رادیونوکلید موجود در پزشکی هسته ای، تکنسیم-99m، می پردازد. در این راستا، از قلع کلرید به عنوان کاهنده استفاده شده است و پارامترهای مختلف اعم از میزان کاهنده، pH محیط، میزان گرما برای تعیین بازده بهینه مورد ارزیابی قرار گرفته اند. کنترل رادیوشیمیایی آنتی بیوتیک نشان دار شده، با استفاده از کروماتوگرافی کاغذی انجام شده است. واکنش در دمای آزمایشگاه، خلوص %90±3 را برای کمپلکس به دنبال داشت. میزان پایداری رادیوداروی موردنظر در مجاورت سرم انسانی ظرف مدت 1 و 4 ساعت به ترتیب، 84.2 و %79.6 بوده و%75 از فعالیت پرتوزایی مورد استفاده با باکتری اتصال پیدا کرد. نسبت جذب عضله عفونی به غیرعفونی 1 ساعت و 4 ساعت پس از تزریق به ترتیب، 3.2 و 1.8 به دست آمد.

سابقه و هدف: نواقص استخوانی که شایع ترین آنها نیز به دنبال کشیدن دندان ها بوجود می آیند، بدون دخالت روش های رژنراتیو اغلب به صورت کامل با استخوان پر نمی شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی کمی و کیفی استخوان ساخته شده به روش بازسازی هدایت شده استخوان (GBR) توسط مواد مختلف و نیز تاثیر آلندرونات موضعی بر آنها می باشد.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر که بر روی استخوان تیبیا 5 سگ بالغ انجام شد، 7 ضایعه استخوانی  round به ابعاد 6×4 mm در هر دو تیبیا ایجاد گردید. ضایعات طبق شرح زیر با مواد استخوانی و غشاهای مورد نظر به صورت تصادفی پر شدند: گروه 1 با Bio-Gen (Bio-teck)+BCG membrane، گروه 2 با Bio-oss+Biogide membrane، گروه 3 با BioGen+alendronate+BCG گروه 4 باBio-oss+alendronate+Biogide  و گروه 5 با  BCG membrane و گروه 6 با Biogide membrane پر شدند. گروه 7 نیز به صورت حفره خالی (کنترل) آماده گردید. بعد از مدت 3 ماه، 5 قلاده سگ طبق پروتکل Sacrifice شدند. برای ارزیابی هیستولوژیک، نمونه ها در فرمالین 10% فیکس و در اسید نیتریک 10% دکلسیفیه شدند. سپس، برش های 5 میکرونی در بلندترین قطر دیفکت تهیه و با H&E رنگ آمیزی و در زیر میکروسکوپ نوری مورد مشاهده قرار گرفتند. درصد استخوان رژنره شده با آنالیز هیستومورفومتری تعیین گردید. حضور جاینت سل ها جهت مشخص نمودن استوکلاست ها، همچنین، میزان و شدت التهاب موضعی با مشاهده در زیر میکروسکوپ نوری توسط پاتولوژیست تعیین شدند. آنالیز آماری نتایج با آزمون ANOVA و Tukey انجام گردید.یافته ها: در ارزیابی هیستولوژیک تمام نمونه ها، استخوان سازی ترابکولر لاملار با التهاب زیر 10% مشاهده گردید. برای مقایسه میزان درصد vital bone بین گروه های مختلف از تحلیل واریانس مربوط به طرح بلوک های تصادفی استفاده شد و با P<0.01 بین 7 گروه اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد. در مقایسه دو به دو گروه ها با استفاده از روش Tukey مشاهده شد که در هنگام استفاده از ممبران به تنهایی، درصد استخوان سازی و درصد بافت نرم تقریبا مشابه گروه کنترل بود و نسبت به گروه های حاوی مواد پیوندی، درصد استخوا ن سازی به طور معنی داری کمتر و درصد بافت نرم بیشتر بود (P<0.05). میانگین درصد vital bone در گروه Bio-teck+BCG (48.8%) و در گروه Bio-Oss+Bio gide (61.75%) بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین درصد استخوان سازی در گروه های حاوی آلندرونات نسبت به گروه های فاقد آلندرونات نیز معنی دار نبود.نتیجه گیری: گرانول های BioGen (BioTeck) یک ماده پیوندی استئوکانداکتیو و مناسب برای بازسازی استخوان می باشند. کاربرد موضعی آلندرونات همراه با مواد پیوندی Bio-Oss و BioGen باعث بهبود استخوان سازی پس از گذشت 3 ماه نمی شود.